Televizionet
Radiot
Shtypi i shkruar
Sateliti
Downloads
Albforumi
Media POLL

Zgjedhja që nuk kapërcen të keqen

Dilemat për paracaktimin e qeverisësit të ardhshëm në Shqipëri, pas zgjedhjeve të planifikuara për t’u zhvilluar kalendarisht më 3 qershor të këtij viti, duket se nuk, janë aq të shumta. Pjesa logjikftohtë e shoqërisë  së vendit, anon nga deduksioni se e majta ka shanse sërish për të vijuar posedimin e mandatit qeverisës. Mbërritja në finishin e mandatit të dytë të qeverisjes prej socialistëve, mund të konsiderohet edhe si  mbyllja e njërës prej etapave më të rëndësishme të jetës politike të kësaj force në krejt periudhën e postkomunizmit. Procesi i ndarjes së një fraksioni të formësuar që prej një vitit, si subjekt politik më vete, ka shënuar në jetën e kësaj Partie një akt demokratizimi. Pas kësaj, shpresat për shpërndarje të së drejtës pjesëmarrëse në qeverisje prej të majtëve nuk janë pakësuar, por përkundrazi janë shtuar. Pasuese e këtij akti në jetën e Partisë Socialiste ka qenë vija e ndjekur për madhim politik e kryebashkiakut aktual të Tiranës Edi Rama. I shfaqur potencialisht përmes punës ndryshuese si kryeqeverisës i metropolit shqiptar, Rama e ka të qartë se resurset e këtij mandati mund të vlejnë vetëm nëse investohet për më shumë jetëgjatësi në politikën e madhe. Momentalisht zoti Rama mund të konsiderohet realisht zëri dhe emri me më tepër individualitet politik brenda socialistëve, pas atij të kryetarit. Në dijeninë e kësaj, kryebashkiaku Rama duket se ka përcaktuar në këtë prolog elektoral edhe një linjë të veprimit dhe artikulimit të vet politik, brenda hapësirave që ka krijuar aktualiteti i qeverisjes së majtë në vend, por në tërësi, krejt realpolitika shqiptare. Një tur i ndërmarrë prej zotit Rama në disa qytete veriore të vendit, të jep ndiesinë e një kapricioje politike e cila i bën karshillëk autoritetit të kryesocialistit historik Nano. Parë në kontekst të ardhmërisë elektorale, kjo duhet vlerësuar si një mundësi për të lobinguar jo vetëm brenda Partisë, por më së shumti edhe për llogari të përfaqësimit të ardhshëm parlamentar. Në këtë tur investues, zoti Rama i jep PS, imazhin pozitivist të promovimit të përhershëm të zërave dhe protagonistëve politikë, sikundër krijon rastin e një hijezimi politik për të ndarët e pakmëhershëm socialistë të kryesuar nga ish kryeministri Ilir Meta. Në këtë mënyrë dhe me këtë protagonizëm të promovuar vijueshmërisht, socialistët po hyjnë në betejën elektorale jo me akuza për demokracinë e brendshme dhe për barazinë konkuruese, por me torbën e pakënaqësive të mbledhura gjatë rrugës së qeverisjes. Këtë torbë pakënaqësish në familjen socialiste me rritjen e temperaturës elektorale do ta mbartin  më pak grupe. Disa individualitete të tjera brenda lidershipit socialist për arsye të kuptueshme kanë zgjedhur heshtjen dhe preferojnë ndaljen e lojës së protagonistit, ndërsa disa të tjerë po përcaktojnë përmes qetësisë pozicionet e reja në kuadër të lojës së madhe me opozitën e ridimensionuar. Ditët që rrjedhin po e bëjnë edhe më të domosdoshëm një shoshitje të pazarit vendimtar elektoral së pari brenda lobingjeve politike të së majtës dhe më pas në kuadër spektri. Kjo domosdoshmëri prej aktorëve politikë, ende nuk është sjellë si verb publik dite, por lehtësisht kuptohet si ankth i vetëm përballë kundërshtarëve politikë të djathtë. Liderët kryesorë të së majtës, vlerësojnë në përballjen dhe presingun ndaj njeri-tjetrit, jo rrezikun e fitores së padiskutueshme të kundërshtarit të tyre historik Berisha, por pasojën që sjell në mënyrën më të mundshme antagonizmi dhe moskuptimi mes sojit të tyre. Për këtë arsye dhe vetëm prej kësaj gjendjeje dilema kryesore që mbetet në fuqi përsa i përket paracaktimit të fituesve të këtij turi elektoral në Shqipëri, mbetet se si do të arrihet dhe cila do të jetë formula e mirëkuptimit elektoral në kuadër blloku apo partie brenda së majtës. Energjitë e brendshme të së majtës janë të shumta, dasitë gjithashtu janë pot ë tilla. Mirëpo zbritja në gjykimin e ftohtë tek një ndarje e emrave nga vlerat e përfaqësimit, do t’i jepte aktualitetit zgjidhje befasuese, të cilat do ta rivitalizonin pretendimin politik të së majtës për vijueshmëri të mandatit qeverisës. Natyrisht skepticizmi për fitore të mundshme nga ana e opozitës lidhet përmbajtësisht me demokracinë e brendshme dhe raportin kritik që lideri historik i opozitës, zoti Berisha ka krijuar me të, brenda Partisë Demokratike. Iniciativat propagandistike të zotit Berisha për “hapje” dhe rekrutime  nga shoqëria civile, ende mbesin joplotësisht bindëse për mendjet e ftohta të qytetarëve. Kjo për shumë arsye, por si më kryesore mund të vecojmë ato që lidhen me autoritetin e padiskutueshëm vendimarrës të tij brenda Partisë, hija e tij brenda forumësisë së Partisë është më e larta dhe më e padiskutueshmja. Pluraliteti i ideve dhe opsioneve brenda Partisë Demokratike është vetëm një aspekt formal, i cili nuk mbërrin së paku në asnjë rast kongresual apo eveniment plebishitar të vendimmarrjes partiake si alternativë apo linjë oponente institucionale. Ndërkohë që rasti më i freskët në memorjen kolektive të opinionit public mbetet ai i forumit më të ri të shpallur nga lideri opozitar Berisha si Komitetit i Orientimit të Politikave, i cili në promovimin e tij u thirr me një performancë të vjetër si një prurje realisht e re, por që   shumë shpejt u bashkëshoqërua me pohime xhelozie dhe limitizuese për të drejtën e përfaqësimit në pushtetin e ardhshëm të pretenduar dhe në jetën aktive të Partisë. Natyrisht, këto aspekte duken të pamjafta për të motivuar këtë skepticizëm, ashtu sikundër duhet thënë se vetë valenca e parashtrimeve   programore nga ana e opozitës shpesh sfumohet prej ngërcit të patologjisë së mbartur në periudhën më të keqe të tranzicionit postkomunist prej liderit historik dhe lidershipit më të vjetër të kësaj force të rëndësishme. Përkundër këtij vlerësimi, duhet pohuar se diplomacia politike e liderit të opozitës, zotit Berisha në raport me zhvillimet gjeopolitike dhe institucionet komunitare e ato ndërkombëtare, nuk ka qenë aq rezultative dhe aq bindëse për ndryshimin e realizuar dhe përputhjen e saj me premtimet e pohuara propagandikisht. Rikthyer edhe një herë tek dilema se si do të venë zgjedhjet e afërta politike në Shqipëri dhe cili mund të parashihet si fitues, duhet thënë se përcaktueshmëria mbetet fatkeqësisht vetëm brenda së thënës:” Mes ë keqes në tërësi, zgjidhet gjithmonë e keqja më e vogël”. Ngushtësia e të qenit në këtë realitet tranzitiv, na le si qytetarë të këtij vendi vetëm në këtë zgjedhje. Kahu dhe pozicioni ynë me këtë sistem referimi, do të ndryshojnë , sipas pikëpamjes dominuese, vetëm pas këtyre zgjedhjeve të qershor 2005-ës.