Televizionet
Radiot
Shtypi i shkruar
Sateliti
Downloads
Albforumi
Media POLL

Dorashka më e vlefshme se shtati politik

Besnik Aliaj është përzgjedhja e opozitës si individi-“kundërbotë”, në konkurim me kreun historik të socialistëve, kryetarin ende me kurorë kryeministrore, zotin Fatos Nano. Mendimi i parë që të vjen për këtë “gjetje” është ai për kontrastin e synuar nga opozita  në përballje me kundërshtarin politik. Ndërsa mendimi i dytë, padyshim lidhet me skepticizmin ndaj triumfit mbi politikanin më të investuar të tranzicionit postkomunist. “Dorashka” e vogël e Besnik Aliajt e hedhur ndaj kryesocialistit kandidat, është simbolikisht më  e vlefshme se shtati politik i tij. Ndërsa shpresa për rezultatin, për të qenë realist, unë mendoj se është në reminishencë me shpresën e humbur. Madje, këtë reminishencë e paragjykoj të jetë e njëjtë sa rasti i mosndaljes së investimit të Kakomesë nga kompania e njohur franceze, pamvarësisht  nga protesta fshatareske e bregasve të mi, pak kohë më parë. Unë nuk dua kurrësesi të cënoj optimizmin e ambiciozit inteligjent Besnik Aliaj. Veçanërisht kohës së fundit i kam dhënë simpati ambicies së tij, pasi ka arritur të më plotësojë imazhin dhe dijeninë e të qenit një intelektual i ri me një valencë inteligjence dhe pasuri idesh, të cilat janë realizuar jo vetëm përmes shkollimit dhe diplomimit perëndimor, por përmes aftësisë për akumulim dhe  të nxënit informues. Investimi i tij përmes CO-PLAN-it, mund të konsiderohet ndër më seriozet përgjatë periudhës së tranzicionit në rrafshin e veprimit të shoqërisë civile dhe OJQ-ve të vendit. Mirëpo, mes imazhit dhe mundësisë, mbartet e vërteta e madhe e mospërputhshmërisë. Në ndihmë të kësaj ideje, ndërsa jam duke gjykuar përballjen kandiduese të zotit Nano me zotin Aliaj, në mendje më vjen një pasazh nga libri i Zigmund Frojdit:” Moisiu dhe feja monoteiste”, i cili ka lidhje natyrisht me biblikun Moisi: ”… Por kur përballja mes dy individëve është më e theksuar, atëhere përfundimi bëhet më mbresëlënës. Një djalosh, të cilin fati e ka dënuar të rritet pranë një ati të padenjë, në fillim, si për sfidë, ai bëhet një dikush i aftë, i nderuar dhe i cili ngjall besim…” Lexuesi padyshim që më jep mirëkuptim për këtë qasje krahasuese. Rastet në fjalë janë thelbësisht dhe përmbajtësisht dy imazhe krejt të ndryshme. Sipas eseistit dhe filologut tonë të mprehtë Aurel Plasari, në këtë përballje kemi të bëjmë me një individ-botë dhe një tjetër kundërbotë. I riu Aliaj në plan të parë është shumë i imët politikisht për të qenë kundërkonkurent i të vjetrit Fatos Nano. Statura munguese në imazhin dhe bindjen elektorale të zonës sarandiote, nuk e di sa kohë dhe mundësi ka në dispozicion për të rivalizuar bustin dimensional dhe të lëvizshëm të protagonistit profesionist Fatos Nano. Në këtë pikë, unë dua të mendoj edhe rreth dashurisë që rivali politik i zotit Nano, kryetari i opozitës zoti Berisha ka për të riun Besnik Aliaj. Jam i prirur të besoj se është i padiskutueshëm synimi i tij për të investuar në këtë mënyrë madhimin politik të këtij të riu. E meriton të parathuhet që zotëria Aliaj, i përket plejadës në ardhje të politikanëve të rinj të vendit. Mirëpo, po kaq jam i prirur të pohoj se ky është edhe një rast i konstatimit të sofizmës se në politikë ndihmohet kundërshtari pikërisht përmes mosdashjes. Unë i besoj idealit të Aliajt, por jam skeptic për mundësimin e tij. Kjo utopi bazohet mbi rrethanat e njohjes së vendit, njerëzve të kësaj zone, por më së shumti prej “ botës” së protagonistit të rëndë e të vjetër që synon mandatin legjislativ në Sarandë. Diku në zonat e Jugut, thuhet një shprehje: ”I riu e sheh kohën nga era në gjethet e rapit, ndërsa i vjetri e parathotë atë duke parë shenjat e trungut”. Unë i besoj paragjykimit tim në rastin e konkurimit Nano-Aliaj, pikërisht mbi këtë filozofi. Vërrej se në dispozicion të kryesocialistit-kryeministër janë shumë mjete, shumë mekanizma, mjaft investime dhe më së shumti e gjithë një përvojë e sendërtuar e tij në praktikën politike zgjedhore. Prej kësaj, zoti Nano do të përdorë çastin dhe zgjedhjen e vet për fitoren. Ndërkohë që “brishtësia” e zotit Aliaj në këtë konkurim politik, do t’i japë atij simpati, por nuk ma do mendja të shkaktojë triumf votash. Në ndodhtë diçka e tillë, atëhere me gjykimin e të qenit edhe më tokësor, duhet të pohoj se do ta shihja këtë akt, si një ogur të një ndryshimi fatlum për shoqërinë dhe politikën e këtij vendi. Pas kësaj, me plot gojën do të thuhej se votuesi shqiptar ka mbërritur në orën e dhënies së çmimit real për shqiptarin dhe gjithashtu politikanin e ri të vendit. Por edhe sipas meje, në mos ndodhtë kjo gjë do të ndodhë diçka tjetër. Inteligjenti Fatos në këtë konkurim, përballë staturës së paplotë të të riut demokrat Aliaj, ka stresin për të kapërcyer të vjetrin Nano.